Język Polski
English
Emocje i etyka w sporze zamojskich architektów z lat 30. XX wieku. Historia konfliktu między Waldemarem Kranzem a Tadeuszem Zarembą
Abstrakt
W międzywojennym Zamościu do grona znanych architektów należał Tadeusz Zaremba. W latach 1934-1956 jako architekt miejski czuwał nad przywracaniem historycznego charakteru Starego Miasta. W swojej pracy bezkompromisowo walczył z wszelkimi samowolnymi remontami, dobudówkami, które szpeciły architektoniczne piękno miasta. Jednym z jego adwersarzy był Waldemar Kranz, który również zajmował się projektami architektonicznymi. Głośny spór W. Kranza z T. Zarembą z połowy lat 30. XX wieku zachował się na łamach prasy i w dokumentach archiwalnych. Kranz oskarżał Zarembę o nadużycia, fałszerstwa, działania z pobudek zemsty osobistej na szkodę osób prywatnych i interesu publicznego oraz niedopełnienie obowiązków służbowych. Sprawa trafiła do różnych urzędów, do ministerstwa, a nawet do prokuratury. Na podstawie analizy źródłowej w artykule zrekonstruowano przebieg sporu.
Słowa kluczowe:
Tadeusz Zaremba, Waldemar Kranz, dwudziestolecie międzywojenne (1919-1939), architekt miejski Zamościa, spór architektówSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Zasady cytowania
Wskaźniki altmetryczne
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.