Artykuł przybliża sytuację ekonomiczno-społeczną, która przyczyniła się do powstania ruchu solidarnościowego. Skupia się przede wszystkim na działaniach zarządu NSZZ „Solidarność” w Biłgoraju. Autorka wykorzystała niepublikowane materiały źródłowe, przekazane Archiwum Państwowemu w Zamościu przez biłgorajskiego działacza solidarnościowego Mariana Jagusiewicza, także m.in. protokoły i informacje KW PZPR w Zamościu i KM PZPR w Biłgoraju. Pierwszy strajk w mieście przeprowadzili pracownicy biłgorajskiej filii Przedsiębiorstwa Transportowego Handlu Wewnętrznego (16–18 lipca 1980). Międzyzakładowy Komitet Regionalny NSZZ „Solidarność” Ziemi Biłgorajskiej założono 6 grudnia, pierwszy przewodniczący Janusz Różycki, od czerwca Jagusiewicz. Pierwsze Walne Zebrania Delegatów odbywały się w Zakładach Przemysłu Dziewiarskiego „Mewa”. Działacze zapewniali dostęp do prenumeraty „Tygodnika Solidarność”, otworzyli bibliotekę, organizowali zebrania zakładowe, strajki, spotkania z Miejską Radą Narodową, podejmowali interwencje w sklepach. Podlegali szykanom ze strony władz. Autorka przytacza wnioski i zalecenia przyjęte na II Walnym Zebraniu Delegatów. Działacze nie spodziewali się stanu wojennego. Po jego wprowadzeniu nieudane próby strajku podjęły załogi Zakładów Naprawy Samochodów i „Mewy”, jednak bezskutecznie. W okręgu biłgorajskim aresztowano 23 osoby. Siedziba biłgorajskiej „Solidarności” została zdewastowana przez bojówki wspierające ustrój.
Zasady cytowania
Wskaźniki altmetryczne
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.