W artykule omówiono mit podróży w twórczości Edwarda Stachury. Bohater przemierza przestrzeń, a zarazem odbywa drogę duchową, gdyż fizyczna wędrówka służy spotkaniu z sacrum, dotknięciu istoty rzeczy. Narrator realizuje więc topos życia – wędrówki dosłownie i w przenośni. Czyni to w myśl hasła „wszystko jest poezja”, a jego losy stają się żywą metaforą, przypowieścią o poszukiwaniu metafizycznego sensu. Prawdziwym celem wędrowca jest nie określone miejsce, ale samo wędrowanie, co wiąże się ze współistnieniem geograficznego konkretu i baśniowej nieokreśloności. Mówiący bowiem nie tyle pragnie dojść do miejsc, które wskazuje, ile podąża do „nigdzie”, baśniowej krainy Słońca, położonej „za wielką wodą”.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
"Biografistyka Pedagogiczna" uzyskała dofinansowanie na lata 2022-2024 ze środków Ministra Edukacji i Nauki w ramach programu „Rozwój Czasopism Naukowych”.
Okres realizacji: 2023-2024 rok.
Wartość dofinansowania 65 992,00 PLN
Numer umowy: RCN/SP/0434/2021/1