Celem artykułu jest opis i interpretacja listów Stanisława Buczyńskiego z niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz do jego narzeczonej Danuty Świeściak z lat 1940-1944 w perspektywie nowej teorii listu i pedagogiki epistolarnej. Przeprowadzone rozważania dowodzą, że listy Buczyńskiego w pełni wypełniają istotę epistolografii obozowej: zarówno pod względem ich strony zewnętrznej jak i zawartości tematycznej. Osią organizującą treść listów stała się silna warstwa emocjonalna jak i skoncentrowanie się na sprawach odbiorcy przy minimalizowaniu informacji o samym sobie, co wynikało z działań cenzury, intencji symbolicznego uczestnictwa w życiu bliskich jak i unikaniu obarczania odbiorcy negatywnymi informacjami. Przeanalizowana epistolografia nie wypełnia jednak definicji listu w jego klasycznym czy nowym ujęciu, gdyż brakowało możliwości pełnego wyrażenia siebie stąd proces autokreacji czy autoprezentacji można uznać jedynie za cząstkowy. Jednocześnie listy Buczyńskiego, jako autonomiczne teksty kultury, wchodzą w zakres poznania pedagogiki epistolarnej. Będąc przykładem literatury dokumentu osobistego i zarazem dokumentem traumy, mają walor historyczny, humanistyczny i utylitarny. Dokumentują losy więźniów obozów koncentracyjnych i ich rodzin, są świadectwem ludzkiego heroizmu, ale i stanowią dobitną przestrogę dla przyszłych pokoleń.
Citation rules
Licence

Questo lavoro è fornito con la licenza Creative Commons Attribuzione - Non commerciale - Non opere derivate 4.0 Internazionale.

"Biografistyka Pedagogiczna" uzyskała dofinansowanie na lata 2022-2024 ze środków Ministra Edukacji i Nauki w ramach programu „Rozwój Czasopism Naukowych”.
Okres realizacji: 2023-2024 rok.
Wartość dofinansowania 65 992,00 PLN
Numer umowy: RCN/SP/0434/2021/1