Język Polski
English
Personalistyczne i społeczne aspekty nauczycielstwa Natalii Tułasiewicz – w poszukiwaniu inspiracji dla współczesności
Abstrakt
Biografistyka pedagogiczna jest skarbnicą wzorów postaci, które w codzienny i zarazem niezwykły sposób realizowały społeczną misję nauczania i wychowania. Celem artykułu jest uzasadnienie, że nauczycielstwo Natalii Tułasiewicz (1906-1945) jest godne włączenia do tej skarbnicy i może służyć jako ponadczasowy wzór postawy wobec wyzwań, które niesie każda rzeczywistość, bez względu na czas w kalendarzu.
Nie trzeba uzasadniać posiadania cnót przez Natalię, ponieważ ich heroiczność została udowodniona w procesie beatyfikacyjnym. Warto natomiast rozważyć związek cnót i zalet Natalii z jakością jej nauczycielskiej pracy. Priorytetowe dla tych rozważań uczyniono następujące cnoty i zalety Natalii: personalistyczne nastawienie; umiejętność dobrego bycia z ludźmi; patriotyzm; zdolność dostrzegania i przeżywania piękna przyrody, wytworów ludzkiej pracy i działalności twórczej; umiłowanie ciszy i samotności; refleksyjność, skrytość w uzewnętrznianiu uczuć i myśli, trafność i krytyczność obserwacji ludzi i zdarzeń, poczucie humoru; prostota, pokora i wdzięczność. Jako podstawowe źródło interpretacji nauczycielstwa Natalii Tułasiewicz wykorzystano cztery tomy jej pamiętnikarskich zapisków, obejmujące lata 1938-1943.
Wniosek z rozważań, będący jednocześnie przesłaniem dla współczesnego nauczyciela, jest następujący: Dobre nauczycielskie bycie Natalii polegało na czerpaniu szczęśliwości z wykonywania codziennych zadań społecznych i zawodowych przy wykorzystaniu swoich cnót jako bogactwa tego bycia.
Słowa kluczowe:
Natalia Tułasiewicz, nauczycielstwo, wzór nauczycielaSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
