„Matka zawsze dostojna, uroczysta” – Brygida Rodziewicz (1885-1955): Urszulanka Serca Jezusa Konającego, nauczycielka, wychowawczyni, misjonarka

Klaudia Koczur-Lejk; Barbara Rodziewicz

doi:10.36578/BP.2023.08.06

Data publikacji : 28-11-2023 — zaktualizowane 28-11-2023

Tom 8 Nr 1 (2023)

„Matka zawsze dostojna, uroczysta” – Brygida Rodziewicz (1885-1955)

Klaudia Koczur-Lejk

https://orcid.org/0000-0002-6395-6128

Barbara Rodziewicz

https://orcid.org/0000-0001-7724-5602

DOI: https://doi.org/10.36578/BP.2023.08.06

Urszulanka Serca Jezusa Konającego, nauczycielka, wychowawczyni, misjonarka

Abstrakt

Celem artykułu jest przedstawienie urszulanki Serca Jezusa Konającego Siostry Brygidy Rodziewicz, która była uczennicą i bliską współpracownicą Świętej Urszuli Ledóchowskiej.
Przyszła na świat jako Zoe Rodziewicz 1 maja 1885 r. w Aszchabadzie w Rosji w rodzinie byłego powstańca styczniowego, inżyniera Zygmunta Rodziewicza i Małgorzaty z d. Stulgińskiej. Pobierała nauki w domu, gdzie uczyła się języków obcych, następnie była uczennicą Gimnazjum św. Katarzyny w Petersburgu, a potem w celu uzupełnienie wykształcenia podjęła naukę w krakowskiej szkole prowadzonej przez urszulanki. Tam trafiła pod opiekę Urszuli Ledóchowskiej. Bliski kontakt z nauczycielką i wychowawczynią przyczynił się do jej rozwoju duchowego. Wówczas też ujawnił się jej talent pedagogiczny. Wykazywała dużo inicjatywy w zajmowaniu się małymi sierotami. Po ukończeniu gminazjum rozpoczęła pracę nauczycielki w gimnazjum św. Katarzyny w Petersburgu.
Złożyła śluby wieczyste 15 sierpnia 1920 r. Całe swoje życie poświęciła służbie Bogu i potrzebującym – zawsze była otwarta na krzywdę i potrzeby bliźniego, a przy tym odważna, serdeczna, troskliwa, oddana. Nauczała i wychowywała młode dziewczęta w Polsce i za granicą, przede wszystkim na misjach we Francji. Pełniła również rolę kierowniczki i przełożonej placówek urszulańskich m.in. w Wilnie, Sieradzu i Pniewach.
Odeszła 21 sierpnia 1955 r. po ciężkiej chorobie i po ośmiu latach pełnienia posługi przełożonej generalnej zgromadzenia. Do końca okazywała budujące męstwo i całkowite zawierzenie Bogu. Spoczęła na cmentarzu zgromadzenia w Pniewach.

Słowa kluczowe:

Brygida (Zoe) Rodziewicz, Siostry Urszulanki Serca Jezusa Konającego, Petersburg, Francja, Pniewy

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Koczur-Lejk, K., & Rodziewicz, B. (2023). „Matka zawsze dostojna, uroczysta” – Brygida Rodziewicz (1885-1955): Urszulanka Serca Jezusa Konającego, nauczycielka, wychowawczyni, misjonarka. Biografistyka Pedagogiczna, 8(1), 229–249. https://doi.org/10.36578/BP.2023.08.06

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Banaś M.B., Początki Zakonu św. Urszuli w Polsce (1857–1871), „Nasza Przeszłość”, 6 (1957) s. 127-168.

Bazylow L., Polacy w Petersburgu, Wrocław 1984.

Bozowski B., Mater Solemnis, http://urszula.koszalin7.pl/artykuly_12.html, dostęp: 06.11.2022.

Głąb G., Warfołomejewa N., Działalność pedagogiczna sióstr urszulanek w Czerniowcach na Bukowinie w latach 1883–1886, w. Przemiany dyskursu emancypacyjnego kobiet, Seria I: Perspektywa środkowoeuropejska, red. A. Janicka, C. Fournier Kiss, M. Bracka, Białystok 2019, s. 289-306

Ledóchowska U., Byłam tylko pionkiem na szachownicy… Wspomnienia z lat 1886-1924, Częstochowa 2006.

Ledóchowska U., Historia Kongregacji Sióstr Urszulanek Najświętszego Serca Jezusa Konającego, Poznań. 1987

Matyjas B., Urszula Ledóchowska jako wzór wychowawczyni, „Zeszyty Wszechnicy Świętokrzyskiej”, 4 (1996) s. 92-104.

Olbrycht K., Pedagogia świętej Urszuli Ledóchowskiej, Poznań 2020.

Olbrycht K., Zarys systemu wychowania Urszuli Ledóchowskiej, Ząbki 2002.

Piaszyk M., Kasperek G., Zakony żeńskie w Polsce międzywojennej, Lublin 1978.

Polski słownik biograficzny, t. 3: Brożek Jan – Chwalczewski Franciszek, red. W. Konopczyński, Kraków 1989.

Rodziewicz B., Wspomnienie z Sieradza, „Dzwonek Św. Olafa”, 8 (1931) nr 2, s. 23-26.

Rodziewicz H., Prowadził ich los. Szkice do portretu Rodziewiczów. Biblioteczka Rodu Rodziewiczów, Szczecin-Warszawa 2014-2016.

Sęk E., Urszula Ledóchowska: wzór wychowawczyni na trudne dziś, „Pedagogika Katolicka”, 1 (2010) s. 364-373.

Trąba M., Święta Urszula Ledóchowska, „Folia Historica Cracoviensia”, 15/16 (2009/2010) s. 157-169.

Urywek z listu S. Rodziewicz Przełożonej domu SS. Urszulanek S. J. K., w: Ucel – Francja Ardèche, „Dzwonek Św. Olafa”, 10 (1933) nr 4, s. 60-64.