Język Polski
English
Profesorowie pedagogiki i psychologii na uniwersytetach II Rzeczypospolitej
Małgorzata Przeniosło
https://orcid.org/0000-0001-7487-9976Marek Przeniosło
https://orcid.org/0000-0002-7387-8530Sara Kosno
https://orcid.org/0000-0003-3645-6627Abstrakt
W każdym z sześciu istniejących w okresie międzywojennym uniwersytetów funkcjonowały katedry o profilu pedagogicznym i psychologicznym. Zwykle ich charakter i nazewnictwo było niejednolite. W artykule przedstawiono portret zbiorowy profesorów stojących na czele wspomnianych katedr. Takich osób było 16 (Stefan Baley, Zygmunt Bielawski, Stefan Błachowski, Ludwik Chmaj, Antoni Danysz, Ludwik Jaxa Bykowski, Stanisław Kobyłecki, Mieczysław Kreutz, Zygmunt Bolesław Kukulski, Stanisław Łempicki, Marian Massonius, Zygmunt Mysłakowski, Bogdan Nawroczyński, Bogdan Suchodolski, Stefan Szuman i Władysław Witwicki). Międzywojenni profesorowie pedagogiki i psychologii na tle innych kierowników katedr uniwersyteckich byli grupą dość typową. Dotyczyło to m.in. wykształcenia uzyskanego często na więcej niż jednej uczelni, a także sposobu i okoliczności przechodzenia przez kolejne szczeble awansu naukowego i zawodowego. Były jednak także obszary, które wyróżniały profesorów interesujących nas specjalności. Przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na wyjątkowo dużą różnorodność wybieranych kierunków kształcenia przygotowujących do przyszłej pracy zawodowej. Oprócz pedagogiki lub/i psychologii większość osób przed objęciem katedry kształciła się zwykle także w zakresie innych dyscyplin, nie tylko pokrewnych. Dzięki temu duża część z nich była faktycznie badaczami interdyscyplinarnymi.
Słowa kluczowe:
uniwersytety w II Rzeczypospolitej, pedagodzy polscy w XX wieku, psycholodzy polscy w XX wiekuSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
