Artykuł prezentuje zarys problematyki związanej z postrzeganiem przez Prymasa Wyszyńskiego dziejów ojczystych jako istotnego elementu w uprawianej przezeń pedagogice narodowej i katolickiej. Ten aspekt nauczania Prymasa Tysiąclecia należy traktować również jako sprzeciw wobec wysiłków podejmowanych przez komunistyczny reżim, które zmierzały do uczynienia z programów szkolnych i podręczników w zakresie historii instrumentu ideologicznej indoktrynacji w duchu marksistowskim. Wskazując na stałe – od chrztu Mieszka I w 966 roku – kulturowe związki Polski z cywilizacją zachodnią (łacińską) kardynał Wyszyński sprzeciwiał się tym wysiłkom. W podobnym świetle należy widzieć afirmowanie przez Prymasa Tysiąclecia polskich zrywów niepodległościowych, w tym Powstania Warszawskiego z 1944 roku. Kardynał Wyszyński zwracał uwagę wiernych na biografie i czyny wybitnych polskich biskupów, władców, ludzi pióra, którzy umacniali kulturową tożsamość Polaków jako „narodu ochrzczonego”.
Zasady cytowania
Wskaźniki altmetryczne
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
"Biografistyka Pedagogiczna" uzyskała dofinansowanie na lata 2022-2024 ze środków Ministra Edukacji i Nauki w ramach programu „Rozwój Czasopism Naukowych”.
Okres realizacji: 2023-2024 rok.
Wartość dofinansowania 65 992,00 PLN
Numer umowy: RCN/SP/0434/2021/1