Język Polski
English
Zygmunt Krasiński i zmartwychwstańcy o polityce polskiej i rewolucji
Abstrakt
Artykuł przedstawia zarys analizy podobieństw myśli politycznej Zygmunta Krasińskiego (1812–1859), romantycznego wieszcza, i refleksji na temat polityki najwybitniejszych przedstawicieli Zgromadzenia Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Autor podkreśla, że Krasiński wysoko oceniał pracę na niwie duszpasterskiej i narodowej zmartwychwstańców, darząc ich wielkim zaufaniem. Prowadził z nimi regularną korespondencję (z księżmi A. Jełowickim i H. Kajsiewiczem), która ujawnia istotne podobieństwa światopoglądowe poety i duchownych. Zarówno Krasiński, jak i zmartwychwstańcy dostrzegali w religii katolickiej fundament polskości, rozumianej jako wspólnota ducha i kultury. Zachowanie tej wspólnoty poprzez wierność katolickiej tożsamości narodu polskiego było – podkreślali zgodnie Krasiński i zmartwychwstańcy – warunkiem sine qua non odzyskania przez naród polski niepodległości politycznej. Na tej drodze istniało jednak poważne zagrożenie – rewolucja. Jak podkreślał autor Nie-Boskiej komedii, rewolucja zagrażała Polsce zarówno od zachodu (prądy radykalne inspirowane antychrześcijańskim dziedzictwem rewolucji francuskiej), jak i od wschodu (Rosja jako zinstytucjonalizowany przewrót rewolucyjny). Ten sposób analizowania zagrożenia rewolucyjnego był podzielany przez zmartwychwstańców, adresatów listów poety.
Słowa kluczowe:
Zygmunt Krasiński, Aleksander Jełowicki, Hieronim Kajsiewicz, zmartwychwstańcy, katolicyzm, zakony, Wielka EmigracjaSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
