W artykule zajmuję się zagadnieniem pedagogiki społecznej w Niemczech i wobec Niemców, która to problematyka jest ściśle powiązana z kulturowym i duchowym kryzysem naszych zachodnich sąsiadów. Symptomy tego kryzysu na potrzeby niniejszego tekstu zostały przedstawione na podstawie analizy zawartej w pismach wybitnego niemieckiego pedagoga Friedricha Wilhelma Förstera oraz jednego z największych pisarzy XX w. Sandora Maraia (Węgra wywodzącego się z rodziny o niemieckich korzeniach). Niemiecki kulturowy kryzys, który ukazał swoje straszliwe, ludobójcze oblicze w latach II wojny światowej, był wynikiem głębszego procesu, definiowanego przez Förstera jako „dechrystianizacja niemieckiego ducha”. Jak pisał Marai w swoich powieściach, których akcja rozgrywała się w Niemczech krótko przed przejęciem władzy przez nazistów, kulturalne i społeczne życie Republiki Weimarskiej naznaczone było nihilizmem. Ten zaś był rezultatem rewolucji zapoczątkowanej w Rzeszy przez Marcina Lutra. Jak podkreśla autor artykułu, jednym z najbardziej jaskrawych dowodów na niepowodzenie odnowy w powojennych Niemczech pedagogiki społecznej był faktyczny brak rozliczeń zbrodni popełnianych w latach 1939–1945 przez późniejszych obywateli RFN, którzy byli uniewinniani w myśl wykładni prawnej, która nakazywała stwierdzić i udowodnić, że oskarżeni „kierowali się osobistą nienawiścią” wobec swoich ofiar.
Citation rules
Licence

Questo lavoro è fornito con la licenza Creative Commons Attribuzione - Non commerciale - Non opere derivate 4.0 Internazionale.

"Biografistyka Pedagogiczna" uzyskała dofinansowanie na lata 2022-2024 ze środków Ministra Edukacji i Nauki w ramach programu „Rozwój Czasopism Naukowych”.
Okres realizacji: 2023-2024 rok.
Wartość dofinansowania 65 992,00 PLN
Numer umowy: RCN/SP/0434/2021/1