Język Polski
English
Rodzima kultura i język serbołużycki w działalności pedagogicznej Annemarie Paulik - świadomej Serbołużyczanki ze wsi Rohne
Justyna Michniuk
https://orcid.org/0000-0001-6012-7220Mirosław Kowalski
https://orcid.org/0000-0003-2960-8258Abstrakt
Biografie wielkich ludzi kojarzą się nam najczęściej z życiem i działalnością wybitnych władców, politycznych i duchowych liderów, dowódców zapisanych zwycięstwami armii, naukowców wyjaśniających procesy i zjawiska niewidoczne dla rzeszy społeczeństwa, artystów, aktorów i piosenkarzy odrywających nas od codzienności i choć przez chwilę przenoszących w inny świat. Jednak wielkość człowieka może być przypisana wielu innym interesującym ludziom, którzy swoje życie nakreślili pasją i zaangażowaniem w realizację ważnej społecznie idei. Bez wątpienia taką osobą jest Annemarie Müßiggang, z domu Paulik - Serbołużyczanka ze wsi Rohne (górnołużyckie Rowno) w Niemczech, w kraju związkowym Saksonia. Jej życie toczące się na terenach Górnych, później Dolnych Łużyc było silnie związane z kulturą Serbołużyczan. Annemarie Müßiggang stała się świadkiem przemian – marginalizowania kultury serbołużyckiej w wyniku nie tylko politycznych zwrotów, ale celowej polityki państwa niemieckiego. Wychowała się w rodzinie pielęgnującej serbołużyckie zwyczaje, tradycję i oczywiście język, co ukształtowało jej osobowość. Silne poczucie przynależności do narodu serbołużyckiego było jednym z powodów, dla których Annemarie Paulik wybrano jako przyszłą nauczycielkę. Była jednym z pierwszych nauczycieli, którzy rozpoczęli po wojnie pracę w nowo utworzonej w Cottbus/Chóśebuz szkole serbołużyckiej pod nazwą Serbska wuša šula (niem. Sorbische na Oberschule). W diasporze Serbołużyczan, trudno nazwać ją osobą przeciętną. Annemarie Müßiggang angażowała się również w działalność przeciwko dyskryminacji Serbołużyczan. Od początku była zaangażowana w umacnianie i rozwój rodzimej kultury mimo przeciwności i zmieniającym się ustrojom politycznym Niemiec. Ona sama i jej rodzina są najlepszym przykładem, że silna tożsamość narodowa oraz język serbołużycki mogą przetrwać, nawet w trudnych czasach. W tym przypadku miejsce urodzenia i wychowania odegrało w życiu tej Serbołużyczanki decydującą rolę i zdeterminowało jej dalsze losy jako świadomej i wykształconej serbołużyckiej nauczycielki, tłumaczki i wychowawczyni oraz matki.
Słowa kluczowe:
Serbołużyczanie, Łużyce, język dolnołużycki, germanizacja, szkolnictwo serbołużyckie, Dolne ŁużyceInne teksty tego samego autora
- Łukasz Albański, Mirosław Kowalski, Bracia Kulawi i budowanie kompletności instytucjonalnej imigrantów polskich w Manitobie 1898-1905 , Biografistyka Pedagogiczna: Tom 8 Nr 1 (2023)
- Mirosław Kowalski, Viktora Emila Frankla konstrukty wartościujące człowieka , Biografistyka Pedagogiczna: Tom 6 Nr 1 (2021)
- Mirosław Kowalski, Jana Pawła II pedagogiczne konteksty katolickiej nauki społecznej , Biografistyka Pedagogiczna: Tom 6 Nr 2 (2021)
Szczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
