Przeprowadzona w ramach niniejszego artykułu analiza trzydziestodziewięcioletniej korespondencji (lata 1958-1997) Czesława Miłosza i Jana Błońskiego stała się podstawą do wskazania relacyjnego wymiaru akademickiej profesji, w której twórczo splatają się działalność badawcza i dydaktyczna. Dokonana rekonstrukcja ich akademickiej kariery to zarówno wydobycie pedagogicznego rysu w biografii światowej sławy poety – Noblisty, a zarazem konfrontacja dwóch modeli uniwersyteckich karier (amerykańskiej i polskiej). Warto jednak podkreślić, że pomimo zróżnicowanych dróg awansu naukowego zarówno Miłosz, jak i Błoński stali się mistrzami i jak wskazuje ich korespondencja realizowali w pracy zawodowej te same wartości uniwersyteckie: dbałość o relację mistrz - uczeń, uważność na prace innych uczonych i dialog z nimi oraz twórcze podejście do pracy badawczej i dydaktycznej. W niniejszym opracowaniu autorka dokonuje odkrycia nowego badawczego wymiaru listu, który nie tylko jest cennym źródłem do badań, ale dla Jana Błońskiego – badacza twórczości Czesława Miłosza stał się narzędziem badawczym, dając sposobność do konfesyjnej, a zarazem owocnej naukowo rozmowy badacza z artystą.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
"Biografistyka Pedagogiczna" uzyskała dofinansowanie na lata 2022-2024 ze środków Ministra Edukacji i Nauki w ramach programu „Rozwój Czasopism Naukowych”.
Okres realizacji: 2023-2024 rok.
Wartość dofinansowania 65 992,00 PLN
Numer umowy: RCN/SP/0434/2021/1