Narracyjne strategie tworzenia tożsamości –  wokół biograficznych opowieści

Magda Karkowska

doi:10.36578/BP.2020.05.16

Data publikacji : 08-09-2020

Tom 5 Nr 1 (2020)

Narracyjne strategie tworzenia tożsamości – wokół biograficznych opowieści

Magda Karkowska

https://orcid.org/0000-0002-8769-840X

DOI: https://doi.org/10.36578/BP.2020.05.16

Abstrakt

Celem, jaki postawiła przed sobą autorka artykułu, jest przeanalizowanie procesu konstruowania tożsamości i pewnych jej strategii na szerszym tle, jakie tworzą rozważania o wybranych typach narracji i ich związkach z jaźnią jednostki. Istotnym punktem analizy jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie jaką rolę w procesie konstruowania tożsamości pełnią schematy i wzorce narracyjne obecne w kulturze i jakie czynniki mogą definiować ów wpływ?
Równie ważną kwestią wydają się być uwarunkowania tworzenia przez ludzi tzw. autonarracji proaktywnych i defensywnych, będących podstawą do rozwijania określonych strategii tożsamości jako pochodnej związków między jednostką, jej wyobrażeniami o własnym działaniu i jego motywach a otoczeniem.

Słowa kluczowe:

tożsamość, strategia, narracja, biografia, jaźń, dialog

Inne teksty tego samego autora

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Zasady cytowania

Karkowska, M. (2020). Narracyjne strategie tworzenia tożsamości – wokół biograficznych opowieści. Biografistyka Pedagogiczna, 5(1), 241–262. https://doi.org/10.36578/BP.2020.05.16

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Bamberg M., Who Am I? Narration and its Contribution to Self and Identity. Theory and Psychology, 2 (2011) s. 3-24, DOI: 10.1177/0959354309355852.

Beck U., Społeczeństwo ryzyka: w drodze do innej nowoczesności, przeł. S. Cieśla, Warszawa 2002.

Dąbrowski K., Dezintegracja pozytywna, Warszawa 1979.

Fabjański M., Zaufaj życiu. Nie zakochuj się w przelatującym wróblu, Warszawa 2014.

Górecki M., Trajektoria, w: Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, red. T. Pilch, Warszawa 2007, t. 6, s.778.

Krasnodębski Z., Świat przeżywany. Fenomenologia i nauki społeczne, Warszawa 1993.

Mead G. H., Umysł, osobowość i społeczeństwo, wstęp A. Kłoskowska, przeł. Z. Wolińska, Warszawa 1975.

Narracja jako sposób rozumienia świata, red. J. Trzebiński, Gdańsk 2002.

Nowak-Dziemianowicz M., Narracja – tożsamość – wychowanie. Perspektywa przejścia i zmiany, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, 3(55) (2011) s. 37–53.

Nowak-Dziemianowicz M., Narracja w pedagogice: znaczenie badania, interpretacje, „Kultura i Edukacja”, 2 (2014) s. 7–44.

Rancew-Sikora D., Skowronek K., O (nie)zbędności opowiadania. Refleksja teoretyczno-krytyczna na temat badań narracyjnych i perspektywy storytelling, „Studia Humanistyczne AGH”, 14 (2015) nr 1, s. 7–24.

Schütze F., Trajektorie cierpienia jako przedmiot badań socjologii interpretatywnej, przeł. M. Czyżewski, „Studia Socjologiczne”, 1 (1997) s. 11–32.

Społeczne przestrzenie doświadczenia. Metoda interpretacji dokumentarnej, red. S. Krzychała, Wrocław 2004.

Stemplewska-Żakowicz K., Koncepcje narracyjnej tożsamości. Od historii życia do dialogowego „ja”, w: Narracja jako sposób rozumienia świata, red. J. Trzebiński, Sopot 2001, s.81–113.

Trzebiński J., Autonarracje nadają kształt życiu człowieka, w: Narracja jako sposób rozumienia świata, red. J. Trzebiński, Sopot 2001, s.43 i kolejne.

Urbaniak-Zając D., Dzieci i młodzież społeczeństwie ryzyka, w: Dzieci i młodzież wobec zagrożeń dzisiejszego świata, red. T. Borowska, M. Dudzikowa, Poznań 1999, s.13.